Şiirler...

ya geçen başlığı sildim.şairlerin şiirleri olmalı burda.mesajlarını silmek zorunda kaldıklarım kusura bakmasın.

mesela:

AYNALARIN ARDINDAKİ

kendine aynadan yüz seç!
bir maskeden ibarettir hayat...
aynalar ki...hep yalancı

saklama artık gölgeni kendinden
hicretin riyanadır-riyan kalbine-
gizlendiğin kadar aşikarsın yeryüzünde

beyaza sığınsan da karanlıksın
ey gönül!çık ömür kafesinden
sonsuzluğu arasan da-bir anlıksın-

sızındır kalbine işleyen an ve asır
bir adı-öteki-dir aşkın
anlaşılmadı.vahşiyi yahşi eden sır...

suyu tuza akıtan el
bir-ol-deyişinde saklı herşey
kır aynaları bitsin bu ak hüzün...


...


Ali Pektaş

neden sildin ki güzeldi ynı kendı adıma konusursam

memnunduk bız siirlerinden..

teş. ama nse belki soora.biraz da öğrenirim.Şiir üstün bi sanat ne de olsa.Bana mı kalmış.onca büyük varken:


BENİM ŞİİRİM

Bakmayın çevremi kuşatanlara
Hüznün, yalnızlığın şairiyim ben
Issız ovaların nehriyim ben
İçimde işliyor derin bir yara
Aşkın öldürmeyen zehriyim ben
Bakmayın çevremi kuşatanlara
Hüznün, yalnızlığın şairiyim ben

Kapattım kalbimin son kapısını
Dokunun; boşlukta bir taş gibiyim
Hafızası ölü nakkaş gibiyim
Çekiyorum mutsuzluğun yasını
Ayaklara mahkum bir baş gibiyim
Kapattım kalbimin son kapısını
Dokunun; boşlukta bir taş gibiyim

Ölümü yaşadım ölmeden önce
Bana sonsuzluğu beklemek düştü
Mazide benim de yüzüm gülmüştü
Uyandım, mutsuzluk geri dönünce
Ölümü yaşadım ölmeden önce
Bana sonsuzluğu beklemek düştü

Gelsene, nerdesin, ey sessiz ölüm
Adını yazsana dudaklarıma
Zaman kan süzüyor kulaklarıma
Hıçkırığa mahkum biçare gönlüm
Haydi takılıver ayaklarıma
Gelsene, nerdesin, ey sessiz ölüm
Adını yazsana dudaklarıma

Bulsam Kafdağı'nın eteklerini
Başımı çevirip gitsem mi bilmem
Ben ki yaranamam, şakaya gelmem
Kuruttum bengisu peteklerini
Karanlık dolu bir dünyada gülmem
Bulsam Kafdağı'nın eteklerini
Başımı çevirip gitsem mi bilmem

Umutlar sultanı anlayamadı
Sizler beni asla anlamazsınız
Biraz sevdasınız, biraz nazsınız
Kimse benim gibi ağlayamadı
Belki gülersiniz, inanmazsınız
Umutlar sultanı anlayamadı
Sizler beni asla anlamazsınız

Nurullah Genç

BULMAK

Bir an kayboldun gibi! yaşadım kıyameti
Yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti

Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma
Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma

Çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından
Göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından

Bir aydınlık denizin sonsuz derinliğinde
Yüzüyorum gözünün yeşil serinliğinde

Bir ışık bir kelebek biraz çiçek biraz kuş
Yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş

Soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerine
Kapılıp gidiyorum saçının sellerine

Gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar
Bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar

Bir kurtuluştur o an çağrılsa senin adın
Sesin ne kadar sıcak sesin ne kadar yakın

Tabiat bir bembeyaz gelinlik giymiş gibi
Yüzüme kar yağıyor sanki elinmiş gibi

Sensiz geçen zamanı belli yaşamamışım
Sensizlik bir kuyuymuş onu aşamamışım

Bir yol buldum öteye geçerek gözlerinden
İşte yeni bir dünya peygamber sözlerinden

Ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm
Ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm

Erdem Beyazıt

KARANLIK DUVARLAR

I.

Önünü alamıyorum bu kör gidişlerin yollarda
Herkes bir yere gidiyor önünü alamıyorum
Çaresiz direniyorum bu dönüm noktalarında kimse
elini uzatmıyor
Bir gürültülü yaşamağa gidiyor dünya boşalan
bir deniz gibi
Bu sesler ormanında kaybolan bir çağ bu.
Nereye gitsem hep apartmanlar çıkıyor önüme
Alıp başımı duvarlara çarpıyor bu yollar
Gidip gelmelerim bu dar sokaklarda
İnsanların koşup dolduğu bu dar yapılarda
Bir kısır döngüye girmek için bütün çabalar
Biz bunun için mi geldik.

II.

Kara ağaç gibi bağlıyım katı bir çağ bu
Her şey bir makine düzenine gidiyor
-- düzen diyorlar beni çağırıyorlar --
Irmak yatağına sığınıyorum sınırlı bir çağ bu
Baktığımız her şeyde bir yalan kabuğu
Bir mercek düzenine bağlanıyor gözlerimiz.

III.

Şu zaman çıkmazında alıp beni bir altmış yaşa
bağlıyorsunuz
Doğmadan ölüme yöneldik gerisi yok diyenler var
Sınırlı yıl oyunlarına inananlar var
Sizin güveniniz bir güneş düzeninde
Ben mezarların karanlık çağına dayanıyorum
Bir ağacı büyütüyorum her yerimle
Bir ağacı uyguluyorum -- her şey bir ağaç düzeninde --
Yerde gökte ve her her yerde
Dallarında ben ağacın incecik köklerinde
Boğuluyorum -- bağlanıyorum --
Ben mezarların karanlık çağına dayanıyorum.

IV.

Şu dar odanın katı yalnızlığında
Ve her şeyin çıplaklığında
Durup bir pencereyi deniyorum
Gizliliğin dışına çıkıyorum
Araçların
İnsanların
Şehrin ve meydanların ve kalabalığın ve herşeyin
İçimde yalnız ve yapraksız
Bir kavak ağacı büyüyor -- Çıplak ve göğe doğru --
Ama küskün ama yalnız ama yapraksız ve uzun
Bir ağlama duvarı bu.
Yatak ve yorganın kuru yalnızlığında
Ve aklın dar yalnızlığında
Şehrin ve herşeyin
Ve kalabalığın yorgunluğunda
Saçların ve parmakların
Ve gözlerin ve gecenin bu bulanık çağında
Ve aynaların sığ görünümünde
Bunalıyorum.

V.

Susmanın kalesine sığınıyorum
Önümde karanlıktan duvarlar
Sırtımda insan yüklü bir gök var.

Erdem Beyazıt

SÜRGÜN ÜLKEDEN BAŞKENTLER BAŞKENTİNE

II

Gelin gülle başlayalım atalara uyarak
Baharı kolayarak girelim kelimeler ülkesine
Bir anda yükselen bir bülbül sesi
-Erken erken karlar ortasında
Güneş dönmüş ışık saçan bir yumurta-
Bana geri getirir eski günleri
...Paslanmış demir bir kapı açılır
Küf tutmuş kilitler gıcırdarken
Ta karanlıklar içinde birden
Bir türkü gibi yükselirsin sen
Fısıldarım sana yıllarca içimde biriken
Söyleyemediğim ateşten kelimeleri
Şuuraltım patlamış bir bomba gibi
Saçar ortalığa zamanın
Ağaran saçın toz toprağını
Bana ne Paris\'ten
Newyork\'tan Londra\'dan
Moskova\'dan Pekin\'den
Senin yanında
Bütün türedi uygarlıklar umurumda mı
Sen bir uygarlık oldun bir ömür boyu
Geceme gündüzüme
Gözlerin
Lale Devrinden bir pencere
Ellerin
Baki\'den Nefi\'den Şeyh Galib\'den
Kucağıma dökülen
Altın leylak

III

Ölüler gelmiş çitlembikler sarmaşıklarla
Tırmanmışlar surlarıma burçlarıma
Kimi ırmaklardan yansıma
Kimi kayalardan kırpılma
Kimi öteki dünyadan bir çarpılma
İçi ölümle dolu
Dönen bir huni
Doğarken güneş
Kesilmiş ölü yüzlerden
Bir mozayik minyatürlerden
Dokunur tenimize
Soğuk bir azrail ürpertisiyle ay
Ve birden senin sesin gelir dört yandan
Menekşe kokulu sütunlardan
Komşu dağlardaki nergislerden leylaklardan
Gözlerine ait belgeler sunulur
Ey aşkın kutlu kitabı
Uçarı hayallere yataklık eden
Peri bacalarının yasağı
Gönlümün celladı acı mezmur
Bana bıraktığın yazıt bu mudur
Ölüm geldi bana düğün armağanın gibi
Senden bir gök
Senden yıldızlar ördüler
Ateş böcekleri
O gece dört yanıma
Ey bitmeyen kalbimin samanyolu destanı
Sen bir anne gibi tuttun ufukları
Ve çocuklar gülle anne arasında
Seninle güller arasında
Tuhaf bir ışık bulup eridiler
Çocuklar dağ hücrelerinde erdiler
Aramızdaki sırra
Bir de ay ışığında büyüyen fısıltılar
Gençlik monologları
Seni alıp kaybolmuş zamanın çağıltısından
Bana getiren
Yasamız vardı
Öfkeyle yazardın sen bir yüzüne
Ölür ölür okurdum öbür yüzünde ben

IV

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği
Bütün törenlerin şölenlerin ayinlerin yortuların dışında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Uzatma dünya sürgünümü benim
Güneşi bahardan koparıp
Aşkın bu en onulmazından koparıp
Bir tuz bulutu gibi
Savuran yüreğime
Ah uzatma dünya sürgünümü benim
Nice yorulduğum ayakkabılarımdan değil
Ayaklarımdan belli
Lambalar eğri
Aynalar akrep meleği
Zaman çarpılmış atın son hayali
Ev miras değil mirasın hayaleti
Ey gönlümün doğurduğu
Büyüttüğü emzirdiği
Kuş tüyünden
Ve kuş sütünden
Geceler ve gündüzlerde
İnsanlığa anıt gibi yükselttiği
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Bütün şiirlerde söylediğim sensin
Şuna dedimse sen Leyla dedimse sensin
Seni saklamak için görüntülerinden faydalandım Salome\'nin Belkıs\'ın
Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikarsın bellisin
Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için
Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini
Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini
Ey gönüllerin en yumuşağı en derini
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Yıllar geçti sapan olumsuz iz bıraktı toprakta
Yıldızlara uzanıp hep seni sordum gece yarılarında
Çatı katlarında bodrum katlarında
Gölgendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba
Hep Kanlıca\'da Emirgan\'da
Kandilli\'nin kurşuni şafaklarında
Seninle söyleşip durdum bir ömrün baharında yazında
Şimdi onun birdenbire gelen sonbaharında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Ey çağdaş Kudüs (Meryem)
Ey sırrını gönlünde taşıyan Mısır (Züleyha)
Ey ipeklere yumuşaklık bağışlayan merhametin kalbi
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Dağların yıkılışını gördüm bir Venüs bardağında
Köle gibi satıldım pazarlar pazarında
Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında
Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında
Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında
Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda
Verilmemiş hesapların korkusuyla
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır
Aşk celladından ne çıkar madem ki yar vardır
Yoktan da vardan da ötede bir Var vardır
Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır
O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır
Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır
Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır
Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır
Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır
Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır
Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır
Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır
Senden ümit kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
SEZAİ KARAKOÇ

YAĞMUR DUASI

BEN geldim geleli açmadı gökler
Ya ben bulutları anlamıyorum
Ya bulutlar benden bir şeyler bekler
Hayat bir ölümdür aşk bir uçurum
Ben geldim geleli açmadı gökler

Bir yağmur bilirim bir de kaldırım
Biri damla damla alnıma düşer
Diğerinde durur göğe bakarım
Ne şehir, ne deniz kokan gemiler
Bir yağmur bilirim bir de kaldırım

Nedense aldanmış ilk gece annem
Efsunlu bir gömlek giydirmiş bana
İşte vuramadı gökler bana gem
Dinmedi içimde kopan fırtına
Nedense ilk gece aldanmış annem

Biri çıkmış gibi boş bir mezardan
Ortalıkta ölüm sessizliği var
Bana ne geldiyse geldi yukardan
Bana ne yaptıysa yaptı bulutlar
Biri çıkmış gibi boş bir mezardan

İyi ki bilmiyor kalabalıklar
Yağmura bakmayı cam arkasından
İnsandan insana şükür ki fark var
Birine cennetse birine zindan
İyi ki bilmiyor kalabalıklar

Yağmur duasına çıksaydık dostlar
Bulutlar yarılır hava açardı
Şimdi ne ihtimal ne de imkan ar
Göğe hükmetmekten kolay ne vardı?
Yağmur duasına çıksaydık dostlar

Ben geldim geleli açmadı gökler
Ya ben bulutları anlamıyorum
Ya bulutlar benden bir şeyler bekler
Hayat bir ölümdür aşk bir uçurum
Ben geldim geleli açmadı gökler

Sezai Karakoç

KAR ŞİİRİ

Karın yağdığını görünce
Kar tutan toprağı anlayacaksın
Toprakta bir karış karı görünce
Kar içinde yanan karı anlayacaksın

Allah kar gibi gökten yağınca
Karlar sıcak sıcak saçlarına değince
Başını önüne eğince
Benim bu şiirimi anlayacaksın

Bu adam o adam gelip gider
Senin ellerinde rüyam gelip gider
Her affın içinde bir intikam gelip gider
Bu şiirimi anlayınca beni anlayacaksın

Ben bu şiiri yazdım aşkın çeşidi
Öyle kar yağdı ki elim üşüdü
Ruhum seni düşününce ışıdı
Her şeyi beni anlayınca anlayacaksın

Sezai Karakoc

bu cok guzelmıs

evet.Adam yaziyor yauuw dedirtcek cinsten.

Şiir-şair

Şiir denilen terim, îcâd olmuş bir vakit
İlhâm adlı meleke, buna sermâye, nakit
Sözler birer bilmece, mânâlar sened, akit...
Şâirin mârifeti, mısrâları dizdirmek...

Sırlar, evet o sırlar; gizli hazînesinde
Ne fırtınalar kopar, muhteşem sînesinde
Görünülenden öte, görür âinesinde...
Erbâbının işidir, bu tılsımı çözdürmek...

Varılmaz uç noktalar, âniden olur yakın
Emir alan duygular, topluca eder akın
Önüne de geçilmez, dinlemez aman, sakın...
Bilenin vazîfesi, bilmeyene sezdirmek...

Öyle bir heyecân ki, vecdi nefesler keser
Yedi İklim birleşse, itirâz yeli eser
Dışta gülüş bahâne, iç bünyesinde küser...
Maksâdı tebessümde, kemân kaşı büzdürmek

Lodos Rüzgârları'yla, akıl karaya vurur
Çıkıp azgın dalganın, nasıl önünde durur?
Beklenmedik ateşle, muazzam deryâ kurur...
İşte o an gemiyi, tek katrede yüzdürmek...



Mustafa Engin Karatay


Ne guzel anlatmis ya.Tek katrede gemi yuzdurmek...

bıraz gec oldu ama ben kar siirini anladım galıba
sımdı daha bı orjınal gercekten...

AYNALARIN ARDINDAKİ

kendine aynadan yüz seç!
bir maskeden ibarettir hayat...
aynalar ki...hep yalancı

saklama artık gölgeni kendinden
hicretin riyanadır-riyan kalbine-
gizlendiğin kadar aşikarsın yeryüzünde

beyaza sığınsan da karanlıksın
ey gönül!çık ömür kafesinden
sonsuzluğu arasan da-bir anlıksın-

sızındır kalbine işleyen an ve asır
bir adı-öteki-dir aşkın
anlaşılmadı.vahşiyi yahşi eden sır...

suyu tuza akıtan el
bir-ol-deyişinde saklı herşey
kır aynaları bitsin bu ak hüzün...


...


Ali Pektaş

herkesın sıır yazdgı donemler var heralde defterlerımı karıstırırken lise1de bı arkadasımla atıstığm dızlerımı buldum
bakalım nedıceksınız
(sahsen bana çok komık geldı o yuzden cekınmeyın ıstedıgınızı dıyın )

***
aldım kalemı elıme
vurdum gonul telıne
dökülsün nagme nagme
içimdeki sızılar,içimdeki sızılar

gönlüm dolmuş feryad fıgan
yok bır kez halım soran
sorsa da olmaz derman
bana yarim getirin,içimdeki sızılar

yanarım yanarım halime degıl
uzaktakine derim elımde degıl
benım halım kımsenın umrunda degıl
içimdeki sızılar içimdeki sızılar

benzedim mustafa amcaya
dıyememıs derdını kımsye o da
dokermıs derdını bır kac mısraya
mezara gırerım ben de aglaya aglaya
içimdeki sızılar içimdeki sızılar

dıstan bakarsın bellı olmaz hıcbırseyım
merveye sorsan en neselı benım
bır aydır kımse bılmez ne haldeyım
içimdeki sızılar içimdekı sızılar

derdım derım suc mu derım
sankı karsımdakıne ıftıra ederım
dayanamam buna yıkar dokerım
her zamankı gbı yıne şişer gözlerim

herşey parca parca birleşik
benım ıçım dısım karısık
gördüm gökyüzünde var bı ısık
bu kadar yalnızlıga gonlum degıl alışık

yalnız degılsın deme bana
alınır oldum her lafına
yıprandım ben gunden gune
inanamıyorum ılk tanıdıgım sana

bır resım bır ısım degıl derdım
öyle olsa tüm rehberi tumden sılerdım
bil ki bütün kareleri kalp defterıme ekledım
elımde olsa tum bunları sana bıle demezdım

şimdi yıldızlar agac ve denız ortak oldu yazıma
pervasızca boşalmakda varmış yazımda
kötü de baslasam ılk senenın yazına
bilirim Rabbim hayırsızı koymaz yazıma

düşüncem amellerim ve sözüm celişmede
kalbim ve aklım hep çatışmada
dilim sevdiğimle bıle atışmada
ben böyle mıydım aklım hep karışmada

şimdi deme yıne derdın demedın
o kadar kafıyeyı ben nerden bıleyım
derdimi dinlemeye varsa sabrın dılegın
sakince kırmadan gel iki kelam edelım

zıtlat arası ahenk muallakta olsa da
tüm insanlar baksın ikimzin üslubuna
sanki ben anotta sen katotta
keske her zaman dengede olsa

işte o zaman sen benı ben senı sevgıyle cekeriz
biri fazla olsa bak o zaman görürüz
hep süreklı kavgada sürtüşmede oluruz
belkı de kalp kırmaktan iki defa ölürüz.

aysegul cebi

güzelmiş ya sen bunu kimle yazdın

tek! bellı olmuo mu dandiklğinden
bunlar bnım yazdıgım bunun bı cevabı varmıydı varsa nerde htrlamıom
gerci telli nın gercek saırlerı koymalıyız demesınden snr yazmam bıraz ayıp ama komık dıe yazdım zaten..yorumlrı merak edıom

nie kendini küçük görüyon ki? gerçekten çok ii bölümleri var.devam etsen...

bencede canım kendını hiç küçük görme açıkcası telli ye katılıyorum devam et sen

!!!ESTAĞFİRULLAH !!!

yaşanmayan bir duygu olmayınca yazacak bi şeyde olmu yo bi de ole harbiden kendinizi ve kendimizi küçük görmememiz lazım herkes duygu ifade eder herkesin yaşadıklarından etkilendiği durumlar farklıdır anlatma şekilleri de tabi nese bunlar uzun işler ama şiir güzel de pembe hayallerde yüzecek zaman değil zaten çok zaman kaybettik.

uzatmadayız ne zaman üflenir sura bilmem
kuran için çalışanlar dünyaya olur merhem

merhemle ne kadar giderse gidecek bu alem
hak teala bilir malum cümle alem


ii işte 2 dakkada şiir(güya nese hade) dediğim gibi pembe dünyada yaşamanın sırası değil

şiirle pembe dünyada yaşamanın ne alakası var, anlayamadım.

GEÇİLMEZ

Bu kapıdan kol ve kanat kırılmadan geçilmez;
Eşten, dosttan, sevgiliden ayrılmadan geçilmez.

İçeride bir has oda, yeri samur döşeli;
Bu odadan gelsin diye çağrılmadan geçilmez.

Eti zehir, yağı zehir, balı zehir dünyada,
Bütün fani lezzetlere darılmadan geçilmez.

Varlık niçin, yokluk nasıl, yaşamak ne, topyekun?
Aklı yele salıverip çıldırmadan geçilmez.

Kayalık boğazlarda yön arayan bir gemi;
Usta kaptan kılavuza varılmadan geçilmez.

Ne okudun, ne öğrendin, ne bildinse berhava;
Yer çökmeden, gök iki şak yarılmadan geçilmez.

Geçitlerin, kilitlerin yalnız O'nda şifresi;
İşte, işte o eteğe sarılmadan geçilmez!

NECİP FAZIL KISAKÜREK

Meydan Şiiri

Tek istikamet kabe;
Ve tek örnek sahabe...
Böyle yükseldi sütun,
Böyle kuruldu kubbe.
Derken nuru kararttı
Yobazda kara cübbe.
Tuzağa düştü aslan;
Sorguç takıldı kelbe.
Vatan yüzelli yıldır
Manada bir harabe.
Artık iman ve ahlak,
Türbedarsız bir türbe.
Ne hatıra maziden,
Ne isim ne kitabe...
Düşmek,yükselmek oldu
Uçurumda mertebe...
Ağla ey koca tarih
Bu acıklı nasibe!
Nerdesin ulvi fikir
Çilekeş murakebe?
Sahte devrimler boyu
Tarihi muhasebe?
Bağlıdır bu felaket,
Tek tipe tek sebebe.
Bir tip mücerret model
Batı ajanı kahbe!
Sürüyü teslim eden,
Avrupalı celebe...
Hele bak,şu hale bak;
Eve,yurda,mektebe!
Bizde profösör derler
Kitap yüklü merkebe.
Lisan diye hırlayış;
Kültür diye alfabe...
Pazar müflis,kent deli,
Köy boş karakol izbe...
Bir çatışma boğuşma;
Şeytan uğrunda cezbe.
Karışmış gazetede
Necaset mürekkebe.
Ne bulduk parti parti,
Eyledik de tecrübe?
Bir kısmı Ebu Cehil,
Bir kısmı İbn_i Sebe.
Gerçeğe aykırılık;
Uygunsuzluk mezhebe...
İslam,gidip gelen top,
Bir hizipten bir hizbe.
Hak yolunda bir lider;
Memur,hakkı tahribe.
Düne kadar dıştandı,
Şimdi de içten darbe.
Diyanet işleri ki,
Uymaz farza, vacibe.
İlminde gaiplerin
Haşyet duymaz gaibe.
Yeni bir mamul eşya;
Fetvaları şaibe.
Bu muydu Büyük Doğu,
Kırk yıllık muhasebe?
Deli olsa yanaşmaz
İşlerini tasvibe!
Ya sanayi masalı;
Derya rolünde habbe?
Saksı içinde çınar;
Görülmememiş acibe...
Nefes almadan vermek...
Sor bu işi tabibe!
İş arayan bir millet;
Diyar diyar göçebe...
Şerefli ortak Pazar;
Ona aş, sana küsbe!
İçyüzü bu davanın,
Köle olmak salibe...
Dünkü sultan bugün kul,
Ta meşrıkten mağribe.
Rüşvetle maaşa zam,
Enflasyonla debdebe.
Yüz lira ona iner
Daha inmeden cebe.
Gidere tabii gelir
Dibi sökülmüş heybe.
“Doğa”da buldukları
Zelzele ve seylabe.
Biçare demokrasi,
Karanlıkta körebe.
Parti, bölücü alet
Batıdan bize hibe.
Gel de ey gerçek parti,
Partiyi batır dibe!
Her türlü sahteliği
Yıkmak sana vecibe!
Bu işi ne temizler,
Hangi ok,hangi harbe?
Hangi yel,hangi ateş,
Hangi söz,hangi hutbe?
Bir nesil bekliyoruz,
Büyük nizama gebe.
Nedir o nizam,nedir?
Boyun eğmektir Rabbe!
Milliyet ruha bağlı
Kıymet sadece kalbe.
Fatih’te erimiştir,
Cengiz Han ve Kurt Cebe.
Davet gücü İslam’da;
Koministi edebe.
Her şey herşey İslam’da;
Ferde ve kavme rütbe.
Bizde, kutsi emanet;
Bizde yarın galebe!
Gün geldi,saat çaldı;
İşte yol koş takibe!
Yetmez mi esaretin;
Ey Türkoğlu,davran bee!

1975


Necip Fazil Kisakurek

Altındaki türkoğlu yazısı bundan 30 sene önce yazıldığı için(o zamanlar ırkçılık bu kadar popüler değildi.kürt-türk ayrımı pek yoktu.)durmakta.Şimdi olsa NFKnın bu ifadeyi kullanacağını pek sanmam.YAnış anlaşılmasın die söylüyorum.NFK ümmetçidir çünkü.İnsanları devirlere göre değerlendirmek gerek.